نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسندگان

• امیرحسین توانایی ¹
• محدثه رجبی ²
• مریم بیطرفان ³

¹ بخش طب تسکینی، بیمارستان فیروزگر، مرکز کنترل و پیشگیری سرطان آلا (مکسا)، تهران، ایران.

² کارشناس ارشد، روانشناس بالینی، دانشگاه آزاد علوم تحقیقات، تهران، ایران

³ گروه روانشناسی بالینی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی، تهران، ایران

چکیده

مقدمه: با توجه به ماهیت ناتوان‌کننده‌ی بیماری سرطان که علاوه بر خود بیمار، مراقبین را نیز تحت تاثیر قرار می‌دهد، پژوهش حاضر با هدف بررسی رابطه تاب آوری و سلامت معنوی در مراقبین بیماران مبتلا به سرطان در مراحل انتهایی انجام شد.
روش: این پژوهش از نوع مقطعی-همبستگی بوده که در آن 120 نفر از مراقبین بیماران مبتلا به سرطان مراحل انتهایی مراجعه-کننده به مرکز پیشگیری و کنترل سرطان آلا (مکسا) در تهران از فروردین تا تیر 1397 به روش در دسترس به عنوان نمونه انتخاب شدند. جمع‌آوری داده‌ها با استفاده از پرسشنامه سلامت معنوی پولوتزین و الیسون و تاب‌آوری کانر– دیویدسون انجام گردید. در این پژوهش از روش‌های همبستگی پیرسون و رگرسیون چندگانه به روش همزمان استفاده شد که به وسیله‌ی نرم‌افزار SPSS-22 و در سطح معنی‌داری 01/0 محاسبه شد.
یافته‌ها: بین متغیرهای سلامت معنوی کل، سلامت مذهبی و سلامت وجودی با تاب‌آوری رابطه‌ی معنی‌دار وجود داشت که میزان این رابطه به ترتیب برابر با 61/0، 50/0 و 57/0 است. همچنین، متغیرهای سلامت مذهبی (372/3= T ،286/0= β) و سلامت وجودی (022/5= T ،425/0= β) قادر به پیش‌بینی تاب‌آوری بودند؛ به طوری که این دو متغیر مجموعا 39 درصد از واریانس متغیر تاب‌آوری را تبیین کردند.
بحث و نتیجه‌گیری: براساس نتایج مطالعه، تاب‌آوری مراقبین بیماران مبتلا به سرطان مراحل پایانی به وسیله سلامت معنوی آن‌ها قابل پیش‌بینی بوده و در نتیجه بنظر میرسد می‌توان با فراهم کردن مراقبت‌های معنوی (مذهبی و وجودی) تاب‌آوری افراد را افزایش داد.

کلیدواژه‌ها

• سرطان
• سلامت معنوی
• تاب آوری