نوع مقاله : مقاله پژوهشی
چکیده
مقدمه: با توجه به ماهیت ناتوانکنندهی بیماری سرطان که علاوه بر خود بیمار، مراقبین را نیز تحت تاثیر قرار میدهد، پژوهش حاضر با هدف بررسی رابطه تاب آوری و سلامت معنوی در مراقبین بیماران مبتلا به سرطان در مراحل انتهایی انجام شد.
روش: این پژوهش از نوع مقطعی ـ همبستگی بوده که در آن 120 نفر از مراقبین بیماران مبتلا به سرطان مراحل انتهایی
مراجعه کننده به مرکز پیشگیری و کنترل سرطان آلا (مکسا) در تهران از فروردین تا تیر 1397 به روش در دسترس به عنوان نمونه انتخاب شدند. جمع آوری داده ها با استفاده از پرسشنامه سلامت معنوی پولوتزین و الیسون و تاب آوری کانر ـ دیویدسون انجام گردید. در این پژوهش از
روشهای همبستگی پیرسون و رگرسیون چندگانه به روش همزمان استفاده شد که به وسیله ی نرم افزار SPSS-22 و در سطح معنی داری 01/0 محاسبه شد.
یافتهها: بین متغیرهای سلامت معنوی کل، سلامت مذهبی و سلامت وجودی با تابآوری رابطهی معنیدار وجود داشت که میزان این رابطه به ترتیب برابر با 61/0، 50/0 و 57/0 است. همچنین، متغیرهای سلامت مذهبی (372/3=T ،286/0=β) و سلامت وجودی (022/5=T ،425/0=β) قادر به پیشبینی تابآوری بودند؛ به طوری که این دو متغیر مجموعا 39 درصد از واریانس متغیر تابآوری را تبیین کردند.
بحث و نتیجه گیری: براساس نتایج مطالعه، تابآوری مراقبین بیماران مبتلا به سرطان مراحل پایانی به وسیله سلامت معنوی آنها قابل پیشبینی بوده و در نتیجه بنظر میرسد میتوان با فراهم کردن مراقبتهای معنوی (مذهبی و وجودی) تابآوری افراد را افزایش داد.
کلیدواژهها