بررسی الگوهای ارتباطی زوجین از منظر قرآن و روانشناسی

مقدمه و هدف: خانواده اولین و مهمترین نهاد اجتماعی است که همواره بخش قابل توجهی از اشتغالات فکری انسان را تشکیل می‌دهد؛ در دین مبین اسلام نیز خانواده دارای جایگاه والایی می‌باشد و پایه و اساس جامعه است و خانواده را مهمترین وسیله جهت اصلاح جامعه معرفی می‌نماید. این پژوهش با تمرکز بر این سؤال اساسی که مهمترین الگوهای ارتباطی زوجین از دیدگاه قرآن و روانشناسان غربی کدامند، به تطبیق دیدگاه‌های آنان پرداخته خواهد شد. همچنین مناسبترین الگوی الگوی ارتباطی زوجین از منظر قرآن وروانشناسی مورد تحلیل قرار خواهد گرفت.
مواد و روش­ها: این پژوهش از نظر هدف کاربردی و به لحاظ نحوه جمع‌آوری داده‌ها با استفاده ازروش کار توصیفی تحلیلی مبتنی بر جمع‌آوری اطلاعات از منابع و اسناد معتبر و استفاده از نظرات مکتوب روانشناسان صاحب نظر مرتبط با موضوع می‌باشد.
یافته: یافته‌ها حاکی از آن است که التزام عملی به وظایف قرآنی و اخلاقی از سوی زوجین پایبند به قرآن و مذهب، می‌تواند در چگونگی الگوی ارتباطی زوجین تأثیر مهمی داشته باشد و اثرگذاری قرآن بر ارتباطات زوجین، به ماهیت و حقیقت دین بر می‌گردد. وجوه اشتراک الگوهای ارتباطی زوجین از دیدگاه قرآن و روان‌شناسی از جهت عناصر،اهمیت موضوع وعوامل مؤثر در ایجاد ارتباط مناسب و صحیح می باشد؛ و وجوه اختلاف آنها در ارتباط با انگیزه و هدف برقراری ارتباط ونوع نگرش به موضوع ارتباط زوجین می باشد که در قرآن، رسیدن به کمالات معنوی وکمال­یابی انسان مربوط می باشداما در دیدگاه روان‌شناسی بیشتر مبتنی برجنبه‌های مادی، اجتماعی و زیستی انسان می باشد.
جمعبندی: با توجه به بعد سطحی در روان‌شناسی و اهتمام به بعد عمقی و باطنی در قرآن می‌توان به این نتیجه رسید که نگاه قرآن به برقراری ارتباط زوجین، نگاهی الهی و وحیانی است ولی نگاه روان‌شناسی نگاه علمی و سطحی ودر حد توانایی‌های مادی بشر است.