نوع مقاله : مقاله پژوهشی
نویسندگان
1 گروه معارف اسلامی، دانشکدۀ علوم پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی، تهران، ایران.
2 استادیار، گروه معارف، مرکز مطالعات دین و سلامت، دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی، تهران، ایران.
3 دانشکده آموزش پزشکی، مرکز مطالعات دین و سلامت، دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی، تهران، ایران
چکیده
سابقه و هدف: تعارض بین أدلّه و جمع بین آنها از مسائلی است که پیشینه‌ای به درازای عُمر روایات دارد. در طول تاریخ کسانی بوده‌اند که برداشتهای ناصحیح از متون دینی ارائه داده‌اند. هدف این مطالعه بیان عدم تنافی و تعارض بین روایاتِ بیماری‌های واگیردار است و اینکه اسلام نه‌تنها منکر بیماری‌های واگیردار نبوده بلکه در مورد این نوع بیماری‌ها آموزه‌هایی در صدد حفظِ جان انسانها و قطع کردن زنجیره‌ی انتقال بیماری‌واگیردار داشته است. فتوای فقهاء عظام نیز با فهم صحیح از روایات در ابواب مختلفی از فقه، مؤیدِ إثبات این نوع بیماری از دیدگاه اسلام بوده است.
روش کار: این پژوهش از نوع کتابخانه‌ای است که با روش توصیفی - تحلیلی سامان یافت و تلاش شد تا با استفاده از قوانین أصول فقه و آموزه‌های روایی تنافی بین روایات بیماری‌های واگیردار با وجهِ جمع عرفی رفع گردد.
یافته‌ها: ادله نفیِ واقعیتِ بیماری های واگیردار 5 مورد ذکر شد و همچنین ادله واقعیت‌دار بودن بیماری‌های واگیردار 5 مورد معرفی شد. با توجه به وجوه جمعهای عرفی مطرح شده این دو دسته دلیل منافاتی ندارند و از دیدگاه اسلام بیماری واگیردار پذیرفته شده است و إسلام راهکارهایی در جهت قطع زنجیره انتقال داشته است.
نتیجه‌گیری: بر اساس یافته‌های پژوهش، اگر با رعایت أصول و قواعد تفاهم عرفی و أصول عَقلانیِ مُبتنی بر وحی و روایات، أدلّه‌ی بیماری‌های واگیردار بررسی شود، علاوه بر إذعان به پذیرش بیماری‌های واگیردار از دیدگاه اسلام، می‌توان فاصله‌گذاری اجتماعی را به عنوان علمی‌ترین توصیه‌ی علم پزشکی جدید، از آموزه‌های اسلام استفاده کرد.
کلیدواژه‌ها
)